Krajowa Informacja Skarbowa ustaliła, że w celu ustalenia wysokości przychodu lub kosztu podatkowego, który może powstać na podstawie przepisów ustawy o CIT w wyniku spłaty pożyczki, pożyczkodawca powinien posłużyć się kursem euro, który został faktycznie zastosowany przez pożyczkodawcę w celu ustalenia salda pożyczki w euro w związku z wypłatą pożyczki w złotówkach oraz zrealizowaną w tej walucie.
Pożyczka w walucie obcej, a przychód podatkowy
Wnioskodawcą jest polska spółka, która korzysta z pożyczki udzielonej przez niemiecką spółkę powiązaną. Pożyczka jest udzielana w transzach, zarówno w euro, jak i w polskich złotych. Saldo pożyczki jest wyrażone w euro. Spółka zawarła dwie umowy pożyczek z pożyczkodawcą, pierwotnie planując spłatę w euro, ale faktyczna spłata następuje głównie w złotych. W ramach aneksu do umowy, umożliwiono spłatę pożyczki również w złotych. Spłaty pożyczki są rozliczane metodą FIFO, a spłata w złotych odbywa się z konta spółki na konto pożyczkodawcy.
Zdaniem wnioskodawcy, pożyczka, szczególnie jej część wypłacana i spłacana w PLN, podlega waloryzacji kursem waluty obcej, co może generować przychody lub koszty podatkowe, zgodnie z przepisami ustawy o CIT. Ponadto wnioskodawca ocenia, że aby obliczyć przychody lub koszty, należy uwzględnić rzeczywisty kurs EUR, używany przez pożyczkodawcę do wyliczenia salda pożyczki w EUR związanej z transzami pożyczki w PLN oraz częściową spłatą w PLN.
Wnioskodawca zadał pytanie do KIS czy jego stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
KIS: wnioskodawca poprawnie zastosował waloryzację kursową
KIS potwierdziła, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe. KIS zwróciła uwagę na to, że przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia pożyczki waloryzowanej ani klauzuli waloryzacyjnej. KIS oceniła, że jeżeli wystąpi różnica w PLN między kwotą otrzymanego i spłacanego kapitału pożyczki, to można uznać, że strony zastosowały klauzulę waloryzacyjną.
KIS ustaliła, że do podatkowego przychodu lub kosztu wynikającego z wniosku spłaty pożyczki, kluczowe jest zastosowanie rzeczywistych kursów EUR użytych przez pożyczkodawcę przy obliczeniach salda pożyczki w związku z wypłatą w PLN oraz jej spłatą w PLN przez spółkę. Według KIS wprowadzenie klauzuli waloryzacyjnej w umowie między stronami jest kluczowym elementem. KIS stwierdziła, ze wnioskodawca prawidłowo zobowiązał się do spłaty kwot w PLN, które wynikają z rzeczywistych kursów EUR użytych przez pożyczkodawcę.