Krajowa Informacja Skarbowa(KIS) stwierdziła, że czynności związane z przechowywaniem i korzystaniem z pieniędzy nie mogą być uznane za naruszenie umowy depozytu, jeżeli nie polegają na samodzielnym dysponowaniu środkami pieniężnymi.
Przechowywanie pieniędzy, a PCC
Wnioskodawcą jest ojciec, który podejmował działania w celu pomocy swojemu synowi, który znalazł się w trudnej sytuacji finansowej. Syn zaciągnął liczne kredyty, nie płacił za rachunki, a jego mieszkanie podlegało egzekucji komorniczej. Wnioskodawca zaangażował się, opłacając zaległe rachunki, nawiązując kontakt z komornikiem i założył niezależne konto bankowe, aby zabezpieczyć ewentualną nadwyżkę ze sprzedaży mieszkania. Niestety, bank potrącił niewielką kwotę ze środków na tym koncie, co doprowadziło do informacji z urzędu skarbowego o możliwych konsekwencjach. Wnioskodawca, uregulował kwotę, działając w dobrej wierze.
Ponadto, wnioskodawca uzyskał upoważnienie od syna, w którym syn wyraził zgodę na dokonanie dyspozycji w banku na rzecz swojej siostry, a kwota miała być potrącona z ewentualnych środków. To działanie zostało zrealizowane zgodnie z wolą syna.
Według oceny wnioskodawcy, dokonana czynność nie może być uznana za depozyt nieprawidłowy, co skutkuje brakiem obowiązku zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca skierował pytanie do KIS, aby potwierdzić swoje stanowisko w sprawie.
KIS: brak uzyskania korzyści osobistej wyłącza zapłatę PCC
KIS uznała, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe. KIS stwierdziła, że czynności związane z przetrzymywaniem i dysponowaniem środkami pieniężnymi syna nie stanowiły naruszenia umowy depozytu, ponieważ nie miały charakteru samodzielnego rozporządzenia środkami pieniężnymi przez wnioskodawcę. KIS uznała, że działania wnioskodawcy były podejmowane na rzecz syna, zgodnie z jego wyrażoną wolą i upoważnieniem.
KIS podkreśliła, że wnioskodawca nie przeprowadzał żadnych działań w celu uzyskania korzyści osobistej z pieniędzy należących do syna. Celem wnioskodawcy było ochronienie środków przed nieodpowiedzialnymi działaniami syna, które były związane z jego problemami finansowymi. Tym samym wnioskodawca działał w dobrej wierze, w trosce o interes syna. Według KIS, wnioskodawca nie uzyskał korzyści osobistej ani nie naruszył umowy depozytu w rozumieniu prawa podatkowego.