Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) potwierdził, że płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom, może zastosować do wartości świadczeń nabywanych przez pracowników za pośrednictwem systemu kafeteryjnego zwolnienie od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT.
System kafeteryjny a PIT
Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, prowadzi Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (ZFŚS) oraz system kafeteryjny. System ten umożliwia pracownikom wybór świadczeń benefitowych, takich jak vouchery na usługi, vouchery na towary, bilety/vouchery e-mail oraz karty podarunkowe. Programem są objęci wszyscy pracownicy. Otrzymują oni co miesiąc zasilenie konta punktami na platformie Systemu Kafeteryjnego, a ich ilość uzależniona jest od złożonego oświadczenia majątkowego na początku każdego roku kalendarzowego. Posiadane punkty pracownik może wymienić na dane towary lub usługi, przy czym 1 pkt przeliczany jest na 1 zł. Świadczenia te są finansowane ze środków ZFŚS i mieszczą się w definicji działalności socjalnej.
Wnioskodawca zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem, czy jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń wypłacanych pracownikom, może zastosować do wartości świadczeń nabywanych przez pracowników za pośrednictwem Systemu Kafeteryjnego zwolnienie od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 u.p.d.o.f.
Świadczenia z Systemu Kafeteryjnego zwolnione z PIT
Organ podatkowy podkreślił, że świadczenie w postaci karty podarunkowej stanowi świadczenie pieniężne, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na powyższe, Dyrektor KIS uznał, że wartość świadczeń otrzymanych przez pracowników w ramach Systemu Kafeteryjnego, tj. voucherów e-mail na usługi i towary, biletów oraz kart podarunkowych, których źródłem finansowania są środki ZFŚS, korzysta ze zwolnienia z podatku określonego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT - do wysokości kwoty obowiązującego w roku podatkowym limitu.
W konsekwencji, gdy łączna wartość świadczeń rzeczowych i pieniężnych otrzymanych przez pracownika nie przekroczy kwoty ww. limitu, po stronie wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika z tego tytułu, w tym obowiązek doliczenia wartości świadczenia do przychodu podatkowego danego pracownika oraz obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.