Krajowa Informacja Skarbowa (KIS) uznała, że wydatki na wynagrodzenie jednoosobowej działalności gospodarczej (JDG) z tytułu świadczonych usług, udokumentowane fakturami, mogą stanowić dla spółki koszty uzyskania przychodów.
Wydatki na jednoosobową działalność a koszt podatkowy
Wnioskodawcą jest mężczyzna, który planuje założyć spółkę z o.o. w Polsce, mając zamiar zajmować się głównie robotami budowlanymi. W spółce, którą podatnik założy razem ze swoją żoną, wykonywane będą prace zarówno na bezpośrednie zlecenie inwestorów jak i jako podwykonawca. Ze względu na brak wykwalifikowanych pracowników budowlanych na rynku, spółka zamierza korzystać z usług zewnętrznych podmiotów, w tym również z jednoosobowej działalności gospodarczej (JDG) prowadzonej przez wnioskodawcę, który jednocześnie będzie prezesem i udziałowcem spółki.
Wnioskodawca prowadzi już JDG w branży budowlanej, opodatkowaną podatkiem liniowym i planuje wystawiać faktury na rzecz nowej spółki za wykonane usługi, z cenami ustalonymi na warunkach rynkowych. Ponadto, w ramach swojej JDG, współpracuje z innymi podmiotami niepowiązanymi z nowo powstającą spółką. Spółka skierowała pytanie do KIS czy wydatki na wynagrodzenie JDG z tytułu świadczonych usług mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.
KIS: wynagrodzenie jednoosobowej działalności stanowi koszt podatkowy
Według oceny KIS, przedstawione stanowisko przez wnioskodawcę było prawidłowe. Organ podatkowy uznał, że wydatki na wynagrodzenie JDG (jednoosobowej działalności gospodarczej) z tytułu świadczonych usług budowlanych były bezpośrednio związane z działalnością spółki, a ich celem było osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie źródła przychodów spółki. Organ podkreślił, że poniesione wydatki były nie tylko definitywne i rzeczywiste, ale także właściwie udokumentowane, co było kluczowe dla uznania ich za koszty uzyskania przychodów. KIS wskazała, że zgodnie z przepisami kodeksu spółek handlowych, zarząd spółki jest uprawniony do prowadzenia spraw spółki i jej reprezentowania, co obejmuje zdolność do podejmowania decyzji o wydatkach.
Organ podatkowy stwierdził, że wydatki ponoszone przez spółkę nie wynikały z jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników (co wykluczyłoby je z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT), lecz stanowiły wynagrodzenie za konkretne usługi świadczone na rzecz spółki. KIS podkreśliła, że nie były to wydatki jednostronne, ale wynikające z normalnych relacji gospodarczych między odrębnymi podmiotami. Ponadto, KIS podkreśliła, że stosowane ceny między JDG a spółką miały charakter rynkowy, co wykluczało możliwość manipulacji cenami w celu osiągnięcia korzyści podatkowych.