Krajowa Informacja Skarbowa (KIS) uznała, że środki przekazywane pracownikom na spłatę zadłużenia korporacyjnej karty kredytowej nie stanowią przychodu pracownika i tym samym nie obligują pracodawcy do obliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Korporacyjna karta kredytowa a przychód pracownika
Wnioskodawcą jest spółka, która wdrożyła system korporacyjnych kart kredytowych dla swoich pracowników. Celem stworzonego systemu jest ograniczenie rozliczeń gotówkowych i dostosowanie procesów wewnętrznych do globalnych standardów. Karty są wydawane na wniosek pracowników i służą wyłącznie do celów służbowych, takich jak opłacanie kosztów podróży służbowych i innych wydatków związanych z wykonywaniem obowiązków pracowniczych. Pracownicy, po uprzedniej zgodzie, samodzielnie spłacają zadłużenie z tych kart, natomiast wnioskodawca przelewa im środki równe poniesionym wydatkom służbowym. Spółka skierowała pytanie do KIS czy w ramach opisanego systemu rozliczeń wydatków służbowych, środki przekazywane pracownikom na spłatę zadłużenia korporacyjnej karty kredytowej tworzą dla nich przychód podlegający opodatkowaniu.
Spółka uznała, że przekazywane środki nie stanowią przychodu pracownika. Wnioskodawca uznał, że stanowią zaliczkę na wydatki służbowe i nie przynoszą pracownikowi definitywnego przysporzenia majątkowego. Spółka podkreśliła, że środki mają charakter przejściowy i są przeznaczone wyłącznie na spłatę wydatków służbowych, nie służąc zaspokajaniu osobistych potrzeb pracowników.
KIS: środki na spłatę kart kredytowych nie tworzą przychodu pracownika
Według oceny KIS, przedstawione stanowisko przez spółkę było prawidłowe. Organ podatkowy uznał, że przekazane pracownikom środki na spłatę zadłużenia z korporacyjnych kart kredytowych nie stanowiły dla nich przychodu podlegającego opodatkowaniu. KIS wyjaśniła, że zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia powodujące realne przysporzenie majątkowe pracownika, wynikające ze stosunku pracy. Oznacza to, że przychody obejmują nie tylko bezpośrednie wynagrodzenia, ale także inne formy świadczeń, które zwiększają majątek pracownika. Organ podatkowy zauważył, że przekazywane środki miały charakter zaliczek na wydatki służbowe, a nie definitywne przysporzenie majątkowe dla pracownika.
Dodatkowo, KIS odwołała się do wyroku Trybunału Konstytucyjnego, który wskazał, że nieodpłatne świadczenia mogą być uznane za przychód pracownika tylko wtedy, gdy spełniają trzy warunki: są dobrowolnie przyjęte przez pracownika, spełnione w jego interesie i przynoszą korzyść majątkową, która jest wymierna i indywidualnie przypisana pracownikowi. W przypadku środków przekazywanych na spłatę zadłużenia z korporacyjnych kart, organ uznał, że nie zostały spełnione powyższe warunki. Środki nie stanowiły korzyści majątkowej dla pracowników, lecz były przekazane wyłącznie w celu spłaty wydatków służbowych, które same w sobie były związane z działalnością gospodarczą pracodawcy, a nie z osobistymi korzyściami pracowników. KIS podkreśliła, że środki służyły interesom pracodawcy, ponieważ były częścią mechanizmu ułatwiającego zarządzanie wydatkami służbowymi, co było zgodne z celami operacyjnymi firmy.