Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) wydał interpretację, w której potwierdził możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup artykułów spożywczych, które są udostępnione w siedzibie firmy pracownikom w trakcie wykonywania przez nich pracy.
Wydatki na artykuły spożywcze dla pracowników
Spółka działająca w branży budowlanej nabywa dla swoich pracowników artykuły spożywcze, tj. kawa, herbata, soki, orzeszki, paluszki, ciastka, mleko, woda, cukier. Artykuły te są udostępnione w ogólnodostępnych pomieszczeniach socjalnych, z których pracownicy mogą korzystać w trakcie pracy. Wydatki na zakup nie są finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, tylko ze środków obrotowych firmy. Przedmiotowe artykuły udostępnione pracownikom nie są posiłkami i napojami profilaktycznymi, o których mowa w Kodeksie Pracy.
W związku z tym do organu podatkowego zostało złożone pytanie, czy spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na artykuły spożywcze, które są udostępnione w siedzibie firmy pracownikom w trakcie wykonywania przez nich zadań.
Firma była zdania, że może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup artykułów spożywczych dla pracowników. Argumentowała, że benefity mają na celu podwyższenie standardów pracy oraz poprawę atmosfery panującej w biurze. W efekcie zwiększa się wydajność i efektywność zatrudnionych osób. Pracownicy są bardziej zmotywowani, szybciej i lepiej pracują.
Wydatki można zaliczyć do kosztów podatkowych
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za prawidłowe i potwierdził możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych, które są udostępnione w siedzibie firmy pracownikom w trakcie wykonywania przez nich pracy.
Organ podatkowy uzasadnił swoje stanowisko, odwołując się do odpowiednich przepisów ustawy o CIT. Zaznaczył, że w myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, tj. poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie, zwiększenie przychodu albo zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodu.
KIS zwróciła uwagę, że wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Wskazała, że ww. ustawa nie definiuje terminu „reprezentacja”, jednakże zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą reprezentacją jest każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika, lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników. Z uwagi na to, koszty te nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, natomiast pozostają w związku z osiąganymi przychodami.
„Odnosząc powyższe rozważania do opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu stwierdzić należy, że Wnioskodawca ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na zakup artykułów spożywczych wskazanych we wniosku (różnego rodzaju przekąski i napoje bezalkoholowe, np. kawa, herbata, soki, orzeszki, paluszki, ciastka, mleko, woda, cukier), które są udostępnione w siedzibie firmy pracownikom w trakcie wykonywania zadań. Wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji, o których w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT” - podsumował organ.