Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) wydał interpretację, w której wyjaśnił, że strata ustalona zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości nie jest stratą, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym nie może zostać odliczona od dochodu uzyskanego przez spółkę w 2023 roku i w latach następnych.
Strata powstała w roku rozliczania estońskim CIT
Spółka obecnie rozlicza się na zasadach estońskiego CIT. Na tych zasadach rozlicza się od stycznia 2022 r. W roku 2022, czyli w pierwszym roku rozliczania się na zasadach estońskiego CIT firma osiągnęła wysoką stratę finansową. W roku 2023 z powodu sprzedaży udziałów osobie prawnej podmiot utraci prawo do rozliczania podatku na zasadach estońskiego CIT, z datą wsteczną od początku stycznia 2023 r. spółka będzie rozliczać się z podatku CIT za rok 2023 na zasadach ogólnych.
W związku z powyższym do organu podatkowego zostało złożone pytanie, czy spółka będzie miała prawo do rozliczenia straty finansowej powstałej w roku 2022 w zeznaniu podatkowym za rok 2023 oraz w latach kolejnych.
Firma była zdania, że będzie miała możliwość odliczenia straty powstałej w roku 2022 poprzez obniżenie dochodu uzyskanego z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
Brak możliwości odliczenia straty od dochodu
Dyrektor KIS uznał, że przedstawione stanowisko, zgodnie z którym spółka będzie miała prawo do rozliczenia straty finansowej powstałej w roku 2022 w zeznaniu podatkowym za rok 2023 oraz w latach kolejnych, jest nieprawidłowe.
Organ podatkowy uzasadnił swoją interpretację, odwołując się do odpowiednich przepisów ustawy o CIT oraz ustawy o rachunkowości. Wyjaśnił, że analiza literalnego brzmienia art. 28d ust. 1 ustawy o CIT prowadzi do wniosku, że podatnik, wybierając opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek, jest zobowiązany do ustalania dochodu (straty) wedle przepisów o rachunkowości. Ten sposób opodatkowania wiąże podstawę opodatkowania z kategoriami prawa bilansowego.
Następnie organ odniósł się do treści objaśnień podatkowych wydanych przez Ministra Finansów pt. „Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek”, które stanowią ogólne wyjaśnienia przepisów prawa podatkowego dotyczące stosowania tych przepisów. Wskazał, że zgodnie z pkt 57 przewodnika, opodatkowanie ryczałtem oznacza dla podatnika zmianę zasad w zakresie przedmiotu opodatkowania. Co więcej, ustawa o CIT wprowadza w zakresie ryczałtu nowe kategorie dochodów (przedmiotu opodatkowania). Dochodów tych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi według ogólnych zasad CIT (art. 7 ustawy o CIT).
„Odnosząc powołane przepisy do wątpliwości Spółki w zakresie możliwości odliczenia od dochodu ustalonego na zasadach ogólnych, tj. na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, straty finansowej powstałej w roku opodatkowania ryczałtem, stwierdzić należy, że przepisy ustawy o CIT, nie przewidują takiej możliwości. Z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, wynika możliwość obniżenia dochodu uzyskanego ze źródła przychodów (przy zastosowaniu limitów wynikających z tego przepisu) o wysokość straty z tego źródła przychodów. Strata podatkowa została natomiast zdefiniowana w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT. Zatem jest oczywiste, że strata ustalona zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości, nie jest stratą, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, i tym samym nie może zostać odliczona od dochodu uzyskanego przez Wnioskodawcę w 2023 roku i w latach następnych” - podsumował organ.