Krajowa Informacja Skarbowa (KIS) w swojej interpretacji potwierdziła, że Polak, który od 2025 roku będzie mieszkał i pracował zdalnie z Hiszpanii, będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Oznacza to, że podatki od wynagrodzenia za pracę wykonywaną w Hiszpanii będą rozliczane zgodnie z hiszpańskimi przepisami podatkowymi.
Praca zdalna z Hiszpanii a opodatkowanie w Polsce
Od 1 stycznia 2025 roku wnioskodawca będzie pracował na podstawie nowej umowy o pracę z polskim pracodawcą. Charakter pracy będzie zdalny, a swoje obowiązki będzie wykonywał z terytorium Hiszpanii, gdzie przeniesie się wraz z rodziną. Podatnik przewiduje, że od początku roku jego centrum interesów życiowych znajdzie się w Hiszpanii, a na jej terytorium będzie przebywał powyżej 183 dni w roku. Choć nie wyklucza krótkich wizyt w Polsce, nie planuje tam stałego pobytu. Pracodawca wnioskodawcy nie posiada stałej placówki w Hiszpanii, a wynagrodzenie będzie wypłacane przez polski podmiot.
W związku z tym zainteresowany zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem, czy od 1 stycznia 2025 roku będzie zobowiązany płacić podatki w Polsce, czy w Hiszpanii. W swoim stanowisku wyraził przekonanie, że obowiązek podatkowy powinien być realizowany wyłącznie w Hiszpanii, argumentując, że jego stałe miejsce zamieszkania, centrum interesów życiowych oraz większość czasu spędzanego w ciągu roku znajdować się będzie poza granicami Polski, co zgodnie z międzynarodowymi umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania skutkuje opodatkowaniem jego dochodów w kraju stałego zamieszkania.
Podatki od pracy zdalnej będą płacone w Hiszpanii
Dyrektor KIS uznał przedstawione stanowisko za prawidłowe i potwierdził, że wnioskodawca nie będzie zobowiązany płacić podatków od wynagrodzenia za pracę wykonywaną w Hiszpanii w Polsce, ponieważ jego centrum interesów życiowych i miejsce zamieszkania przeniosą się do Hiszpanii.
Organ podatkowy wskazał, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, które mają miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów niezależnie od miejsca ich uzyskania. Jednak zgodnie z art. 3 ust. 1a tej ustawy, osoba nieposiadająca miejsca zamieszkania w Polsce podlega ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, co oznacza, że płaci podatki tylko od dochodów osiąganych w Polsce.
Następnie organ zwrócił uwagę na to, że od stycznia 2025 roku wnioskodawca nie będzie miał miejsca zamieszkania w Polsce, lecz w Hiszpanii, gdzie przeniesie swoje centrum interesów życiowych. W Polsce będzie przebywał sporadycznie i nie dłużej niż 183 dni w roku. Oznacza to, że nie spełni przesłanki do uznania go za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce na podstawie posiadania centrum interesów osobistych lub gospodarczych ani na podstawie długości pobytu.
KIS w swojej interpretacji przywołała również przepisy umowy między Polską a Hiszpanią o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 15 tej umowy, wynagrodzenia z pracy wykonywanej w Hiszpanii przez osobę mającą tam miejsce zamieszkania, są opodatkowane w Hiszpanii. Miejsce opodatkowania dochodów z pracy, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, uzależnione jest nie tyle od podmiotu wypłacającego wynagrodzenie, ile od miejsca wykonywania pracy.
W konkluzji organ stwierdził, że wnioskodawca, pracując zdalnie z Hiszpanii dla polskiego pracodawcy, będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Oznacza to, że nie będzie zobowiązany płacić podatków od wynagrodzenia za pracę wykonywaną w Hiszpanii w Polsce, ponieważ jego centrum interesów życiowych i miejsce zamieszkania przeniosą się do Hiszpanii. Z uwagi na to przychody z tego tytułu będą podlegać opodatkowaniu w Hiszpanii.